Wat wordt je alweer groot

>

zaterdag 11 september 2010

Ik ben thuis

Wat een zware dag was het vandaag. 'S ochtends lag ik nog lekker bij mijn moeder te slapen en 's middags zit ik opeens op het eiland flakkee. Eerst wist ik hier niet wat ik hier moest doen, maar het is hier vooral spelen , slapen en heeel veel kusjes krijgen. Dus dat vind ik allemaal geen probleem. Ik zal vanaf het begin beginnen. Die mensen haalden mij opeens bij mijn broertjes en zusjes vandaan. Ze waren heel lief voor me , want ze gingen me allemaal aaien en lief praten. Uiteindelijk mocht ik nog even bij mijn mama binnen slapen. Ik moest de knuffel van haar afpakken. Na het spelen was ik toch wel een beetje moe, dus ging ik maar lekker slapen op de vloer. Opeens word ik weer opgetild en nemen ze me mee. Terwijl mama mij uitzwaaide werd ik in een doosje gestop met een heel zacht dekentje eronder. Ik kon alles heel goed zien, want ik zat heel hoog. Opeens gaan we vooruit , maar ik ben niet aan het lopen. Dat zag er wel gek uit, maar dat jongetje was heel lief voor me en hij aaide een beetje over mijn kopje. Het was zo slaapverwekkend dat ik in slaap viel, toen ik mijn ogen weer open deed waren we opeens ergens anders. Ik kreeg een riem om en werd mee naar binnen genomen. Daar binnen lagen overal speeltjes en dekentjes, omdat ik had geslapen moest ik nog snel even een plasje doen. Ze waren niet boos op me. Binnen heb ik alle hoekjes bekeken en na een tijdje gespeeld te hebben gingen we naar buiten. Daar moest ik heel netjes aan een riem lopen en heb netjes een plasje gedaan. Ze waren zo trots op me, dus kreeg ik een koekje. Eerst wist ik niet wat ik er mee moest, maar uiteindelijk was het toch wel lekker. Heel de middag heb ik gespeeld en geslapen. Zelf vind ik alles wel best. Alles is wel heel groot , alleen de kat is klein. Maar die ziet mij niet zo zitten, want elke keer als ik er naar toe kijk rent ze keihard weg. Zo eng zie ik er toch niet uit ?!
Posted by Picasa

Geen opmerkingen:

Een reactie posten