Mijn kleine vrouwtje was al een aantal keer aan het rommelen in de schuur, maar helaas kon ik niet zien wat ze aan het doen was, omdat de schuurdeur dichtzat. Ook al ging ik met mijn koppie door het kattenluikje ik kon niet zien wat ze deed. Na een paar dagen kwam ze met een gek ding naar buiten en ze verwachtte van mij dat ik daar in ging zitten. Ze had mijn mandje en dekentje er al ingelegd, maar ik was toch echt niet van plan om daar in te gaan zitten.
Opeens tilde ze mij erin, eerst vond ik dat een ramp, maar na een paar minuten ontdekte ik dat er snoepjes in het mandje lagen. Toen ik de snoepjes op had keek ik even om me heen en we waren opeens heel ergens anders. Hier was ik nog nooit geweest en alle mensen om mij heen vonden mij zo schattig in de wandelwagen.
Opeens kwamen we in een heel groot park met allemaal bomen en daar mocht ik lekker los rennen. Na een kwartiertje hard te hebben gerend werden mijn pootjes toch wel een beetje moe. Ik ben toen in het gras gaan liggen en mijn vrouwtje tilde mij weer in de kinderwagen. Zo kon ik alles goed op een afstandje bekijken, zonder dat mijn pootjes moe werden.
Is dat niet slim bedacht van mijn vrouwtje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten